«Κύριοι, αυτός εδώ ο παίκτης θα σκοράρει πολλά γκολ για εμάς. Θα το δείτε». Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι κρατήθηκαν να μην σκάσουν στα γέλια από την ατάκα του τεχνικού διευθυντή της Μπορούσια Ντόρτμουντ, Μίχαελ Τσορκ. Απέναντι τους είχαν έναν μικρόσωμο και άσημο Ιάπωνα που δεν είχε περάσει ποτέ τα σύνορα της Ευρώπης και το καλοκαίρι του 2010 είχε κοστίσει μόλις 350.000 ευρώ, την ώρα που οι υπόλοιπες ομάδες πετούσαν τα εκατομμύρια σαν μαρουλόφυλλα. Έμοιαζε με μεταγραφή από τα πανέρια, άλλωστε κανείς παίκτης από την χώρα του ανατέλλοντα ηλίου δεν είχε καταφέρει να κάνει την διαφορά στην Bundesliga. Θα την έκανε αυτός ο… Σίντζι Καγκάβα, που μάλιστα δεν είχε μπει καν στην αποστολή της χώρας για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής;
ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ
Στην πρώτη του προπόνηση με τα κίτρινα, οι βοηθοί του Γιούργκεν Κλοπ έτριβαν τα μάτια τους: «Θέε, μου. Φαίνεται ότι πήραμε ένα σούπερ παίκτη». Ο Ιάπωνας αγκομαχούσε για να βγάλει το απαιτητικό πρόγραμμα για την βελτίωση της φυσικής του κατάστασης, αλλά σε όλες τις ασκήσεις που είχαν τεχνική, αντίληψη, τακτική έμοιαζε να βλέπει και να κάνει πράγματα που κανείς άλλος δεν μπορούσε: «Αυτός εδώ, παίζει σαν άγγελος», ήταν το σχόλιο του Νούρι Σαχίν. «Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Μέχρι να τον γνωρίσω δεν είχα ιδέα από το ιαπωνικό ποδόσφαιρο. Αμέσως κατάλαβα ότι έχουμε να κάνουμε με μία παγκόσμια κλάση», παραδέχθηκε ο Γιούργκεν Κλοπ. Ο ίδιος, όμως, δεν πίστεψε ποτέ ότι ήταν κάτι το ξεχωριστό: «Δεν γεννήθηκα ποτέ με Θεόσταλτο ταλέντο».
Γεννήθηκε το 1989, την «χρονιά του δράκου» σύμφωνα με το ιαπωνικό ημερολόγιο. Όσοι γεννήθηκαν τότε, χαρακτηρίζονται ως άνθρωποι πειθαρχημένοι, σκληραγωγημένοι, τύπο που δεν φοβούνται την σκληρή δουλειά ή την αποτυχία. Ο Καγκάβα είναι η ζωντανή απόδειξη.
ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ
Σε ηλικία 10 ετών άφησε το σπίτι του στην πόλη Κόμπε για να μετακομίσει στην πόλη Σεντάι και την FC Μιγιάγκι Μπαρτσελόνα. Μία ακαδημία που δεν είχε κανέναν επίσημο δεσμό με τους μπλαουγκράνα, αλλά την ίδια ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Εκεί οι παίκτες ενθαρρύνονταν από μικροί να ντριμπλάρουν, να δημιουργούν, να έχουν ερωτική επαφή με την μπάλα. Δεν αρκούσε όμως μόνο αυτό.
Η αγάπη για το παιχνίδι έκανε τον Καγκάβα να γίνει ένας βαθύς μελετητής του παιχνιδιού από πολύ μικρή ηλικία. Άρχισε να φροντίζει σχολαστικά την διατροφή του, να έχει πολύ αυστηρό ασκησιολόγιο για να βελτιώσει την ταχύτητα, την έκρηξη και την αντοχή του και να μελετά τακτικές κινήσεις παικτών, στους οποίους ήθελε να μοιάζει. Αυτή η σχολαστική εμμονή του με την λεπτομέρεια τον έκανε στα 16 του τον πρώτο παίκτη που υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο πριν τελειώσει το σχολείο, δίχως να προέρχεται από την ακαδημία κάποιας ομάδας της πρώτης κατηγορίας. Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στην Τσέρεσο Οζάκα σκόραρε 55 φορές σε 123 παιχνίδια και μετέτρεψε όλα του τα ελαττώματα, σε προτερήματα.
Συστήθηκε με γκολ και ασίστ στο τοπικό ντέρμπι με την Σάλκε και αμέσως το όνομα του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Στην πρώτη του σεζόν, η Ντόρτμουντ πανηγύρισε ένα ανεπανάληπτο νταμπλ και ο Καγκάβα εξομολογήθηκε ότι ο Κλοπ του είπε πως αποτέλεσε το βασικότερο γρανάζι του gegenpressing του, ήταν ο σημαντικότερος κρίκος στην αλυσίδα.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΟ «ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ»
Το Ντόρτμουντ ήταν πολύ μικρό να τον χωρέσει. Μετά από δύο πρωταθλήματα σε ισάριθμα χρόνια, με 29 γκολ και 16 ασίστ, ο Καγκάβα πωλήθηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 45 φορές περισσότερα χρήματα από όσα αποκτήθηκε (17 εκατομμύρια λίρες), αφού ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν «ερωτευμένος» μαζί του. Έγινε ο πρώτος Ιάπωνας των κόκκινων διαβόλων, ο πρώτος Ασιάτης που σκοράρει χατ-τρικ στην Premier League, πήρε το πρωτάθλημα, όμως ο Σκωτσέζος του είχε αποκρύψει ότι αυτή η σεζόν θα ήταν η τελευταία του στους πάγκους. Με τον Μόγες, ο ρόλος του μειώθηκε και η επιστροφή στο αγαπημένο του Ντόρτμουντ το καλοκαίρι του 2014 ήταν μονόδρομος. Μόνο που δίχως τον Κλοπ η Μπορούσια δεν ήταν πια η ίδια. Οι προπονητές άλλαζαν σαν τα πουκάμισα (Τούχελ, Στέγκερ, Μπος, Φαβρ) αλλά χρόνο με τον χρόνο η σχέση και ο ρόλος του έφθινε. Ο Τούχελ είπε για αυτόν ότι «είναι δώρο να είσαι προπονητής του». Δεν γκρίνιαξε ποτέ, δεν παραπονέθηκε ποτέ. Υπέμεινε τα πάντα σαν ένας αληθινός Σαμουράι. Το καλοκαίρι του 2019 αποχώρησε σαν κύριος αφήνοντας πίσω του 216 συμμετοχές, 60 γκολ ως ένας αληθινός θρύλος της Ντόρτμουντ, ως σύμβολο αναγέννησης. Για τους οπαδούς των Βεστφαλών θα είναι για πάντα ένας σενσέι, ένας αληθινός μύστης του ποδοσφαίρου…
ΕΝΑ ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ
Είναι δεκάρι; Είναι οκτάρι; Είναι κάτι άλλο; Ο Μάριο Γκέτσε έλεγε το 2012 για αυτόν: «Για μένα είναι ο κορυφαίος shadow striker στην Ευρώπη. Είναι παγκόσμια κλάση, τρομάζω με την τεχνική που έχει στο κράτημα της μπάλας και με την ταχύτητα της σκέψης του».
Ο Σέρ Άλεξ Φέργκιουσον τον χαρακτήρισε καλύτερο από τον Εντέν Αζάρ κατά την κοινή τους άφιξη στο νησί (ο ένας για την Τσέλσι, ο άλλος για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), ενώ ο Γιούργκεν Κλοπ είχε μία πιο σφαιρική άποψη: «Είναι τόσο εκπληκτικό ταλέντο που δεν έχει θέση. Είναι τόσο πολυχρηστικός και προσαρμοστικός που μπορεί να ανταποκριθεί σε όλους τους μεσοεπιθετικούς ρόλους και να μας δώσει μεγάλη τακτική ευελιξία».
Δεν είχε και άδικο. Άλλοτε ως «δεκάρι», άλλοτε ως εσωτερικός μέσος σε τριάδα, άλλοτε αριστερά άλλοτε ως κρυφός φορ, ο Καγκάβα ήταν μία ευλογία για κάθε προπονητή. Ακούραστος, εργατικός, με κοφτερό μυαλό, γρήγορες αποφάσεις και εκπληκτικές τεχνικές αρετές, ο Ιάπωνας είναι η επιτομή του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Το ίδιο καλός και με το δεξί και με το αριστερό, με αίσθηση του κενού χώρου, με γρήγορα πόδια και απίθανο κράτημα μπάλας, αποτελεί έναν εφιάλτη για κάθε αμυντικό. Με την απαράμιλλη ποιότητα του κατάφερε να υποσκελίσει όλα του τα φυσικά μειονεκτήματα (δύναμη, παιχνίδι ψηλά), όμως ο προπονητής που το καθιέρωσε στην Οζάκα, ο Τιάγκο Βόλπι ξέρει και την αχίλλειο πτέρνα του: «Ο Σίνζι έχει μία τεράστια αίσθηση της επαγγελματικής ευθύνης μέσα του και αυτό πολύ συχνά τον κάνει να τρέμει μη τυχόν και κάνει λάθη και αποτύχει». Ο Ιάπωνας είναι ανασφαλής, θέλει κάποιον να του επαναλαμβάνει ότι τον εμπιστεύεται τυφλά. Το ομολογεί άλλωστε και ο ίδιος: «Είμαι πολύ ευαίσθητος και όχι όσο σκληρός πνευματικά όσο θα έπρεπε. Γι’ αυτό προπονούμαι σκληρότερα από όλους, ώστε να κοντρολάρω αυτού του είδους τα συναισθήματα. Ποτέ δεν κατάφερα να νιώθω απόλυτα σίγουρος για τον εαυτό μου, είναι αλήθεια ότι δεν περίμενα ότι τα πράγματα στην Ισπανία θα είναι τόσο δύσκολα».
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Καγκάβα βλέπει το ποδόσφαιρο σοβαρά. Πολύ σοβαρά. Νιώθει πως χρωστάει σε αυτό, ήταν αυτό που τον ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Το μόνο αδιαπραγμάτευτο για εκείνον είναι το πάθος και ο επαγγελματισμός. Για εκείνον κάθε προπόνηση είναι όπως η πρώτη του και το αποδεικνύει κάθε μέρα…
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ… ΠΑΟΚ!
Όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν. Το καλοκαίρι του 2019 ο δεύτερος κύκλος του στην Μπορούσια Ντόρτμουντ έφτασε στο τέλος του, αφού είχε γίνει πλέον αναλώσιμος. Στο εξάμηνο πέρασμα του από την Τουρκία με την φανέλα της Μπεσικτάς κατάλαβε ότι στην Τουρκία δεν πρόκειται να παίξει ποτέ ξανά -παραήταν μη επαγγελματικό το περιβάλλον για το αυστηρό του κριτήριο.
Η Σαραγόσα πλήρωσε 3 εκατομμύρια για αυτόν πίστεψε ότι θα ήταν ο άνθρωπος που θα την επανέφερε στην Primera Division μετά από 7 χρόνια απουσίας. Στην παρουσίαση του στο «Ρομαρέδα» μαζεύτηκε 7.000 κόσμος και 70 δημοσιογράφοι από 35 διαφορετικά Μέσα (12 Ιάπωνες). Ο Καγκάβα πάντα ήθελε να παίξει στην Ισπανία και το έκανε στην γενέτειρα του παίκτη που λατρεύει, του Αντρές Ινιέστα. Δέθηκε πολύ με την ομάδα και το προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις. Έμαθε ισπανικά μέσα σε 10 μήνες και δώρισε 40.000 ευρώ (το 8% του συμβολαίου του) σε έναν έρανο που εξασφάλισε την τετράμηνη διατροφή ατόμων που είχαν πληγεί από τον κορωνοϊό.
Ξεκίνησε εντυπωσιακά, όμως μία λοίμωξη μετά από ένα ταξίδι στο Οβιέδο την 7η αγωνιστική τον έκανε να χάσει βάρος και ρυθμό. Τα άσχημα γήπεδα, οι σκληροί αντίπαλοι και το βαρύ πρόγραμμα τον επηρέασαν, ομολόγησε πως «Δεν το περίμενα να είναι τόσο δύσκολο στην Ισπανία». Έδειχνε την κλάση του στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά δεν έβγαλε τα νούμερα σε ασίστ και γκολ που θα περίμενε κανείς (36 παιχνίδια, 4 γκολ, 2 ασίστ) σε μία ανώμαλη λόγω Covid-19 σεζόν. Η Σαραγόσα δεν ανέβηκε και οι περικοπές έκαναν το συμβόλαιο του Ιάπωνα απαγορευτικό, αν και εμπορικά (φανέλες, χορηγοί, τουριστική διαφήμιση της Αραγονίας) τα έβγαλε τα λεφτά του. Ψάχτηκε πολύ να μείνει στην Ισπανία, αλλά δεν βρήκε αυτό που ήθελε. Δεν συζήτησε καν προτάσεις από Αραβία, Αμερική, Κίνα, Τουρκία ή Ρωσία. Δεν έχει ανάγκη από χρήματα, αλλά από ένα πρότζεκτ που να τον γεμίζει, γι’ αυτό και επέλεξε να μείνει μισό χρόνο εκτός δράσης μέχρι να βρει αυτό που θα του κάνει κλικ. Το πεπρωμένο του, φαίνεται πως έλεγε ΠΑΟΚ (ο Δικέφαλος τον πλησίασε και το φθινόπωρο), απλώς άργησε λίγο να το αποδεχθεί…
