Η Τούμπα συμπλήρωσε ένα χρόνο χωρίς κόσμο λόγω της πανδημίας του Covid-19 και ο κόσμος του ΠΑΟΚ, όπως και ο σύλλογος μετράει τις πληγές που προκάλεσαν οι άδειες εξέδρες.
Το ημερολόγιο έδειχνε 4 Μαρτίου του 2020, η Ελλάδα μόλις είχε μπει στον κυκεώνα της πανδημίας. Η Ιταλία και κυρίως το Μπέργκαμο ζούσε την φρίκη του πρώτου μεγάλου κύματος και τα κρούσματα του Covid-19 είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται και στην Ελλάδα.
Ωστόσο, υπήρχε ακόμα κανονικότητα στην καθημερινή ζωή. Τα γήπεδα ήταν ακόμα γεμάτα από κόσμο, φωνές, παλμό, ενέργεια, πάθος, ζωντάνια.
Ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τον Ολυμπιακό στον πρώτο ημιτελικό κυπέλλου και ο κόσμος ήταν στα κάγκελα από την υπόθεση της φερόμενης πολυιδιοκτησίας και την πρωτόδικη ετυμηγορία της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού που είχε προτείνει τον υποβιβασμό του Δικεφάλου.
Το ένιωθες στον αέρα. Η Τούμπα έβραζε. Σιγόκαιγε. Ήταν σαν μία πυριτιδαποθήκη που ήθελε απλώς μία σπίθα για να εκραγεί και να τιναχτεί στον αέρα.
Η εξέλιξη της αναμέτρησης ήταν ένα σοκ, ποτέ δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο στην ιστορία. Μόλις στο τρίτο λεπτό ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με τον Χασάν με μία κεφαλιά, σε μία φάση που ξεκίνησε από καθαρό οφσάιντ που διέλαθε της προσοχής του βοηθού (δεν το πήρε χαμπάρι ούτε το VAR) και πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο, σχεδόν στην επόμενη φάση οι ερυθρόλευκοι είχαν κάνει το 0-2 με καρφωτή κεφαλιά του Γκιγέρμε.
Η εξέδρα άρχισε να βράζει. Σχεδόν στιγμιαία απλώθηκε σε κάθε κερκίδα, ένα σύνθημα που είχε να ακουστεί καιρό, χρόνια: «ΠΑΟΚ παίξε την μπάλα της ζωής σου, αλλιώς θα σε… βοηθήσουμε (sic), εμείς οι οπαδοί σου».
ΤΟ «ΓΥΡΙΣΕ» Ο ΚΟΣΜΟΣ
Δεν ήταν τόσο μία απειλή, όσο μία αφύπνιση, μία προσπάθεια να θυμώσουν οι παίκτες, να βγάλουν παλμό, νεύρο, ζωντάνια στο γήπεδο. Ο κόσμος μπήκε στην εξίσωση, έπαιξε την μπάλα του και ως δια μαγείας, η ενέργεια άλλαξε.
Ένα πεντάλεπτο αργότερα, το σκορ είχε γίνει 2-2 από γκολ του Πέλκα και του Μίσιτς και το μομέντουμ είχε αλλάξει για τα καλά. Στην επανάληψη, ο Πέλκας ολοκλήρωσε την ανατροπή από το σημείο του πέναλτι (3-2) με τον Ολυμπιακό να χάνει αρκετές ευκαιρίες για την ισοφάριση και τον ΠΑΟΚ να αντέχει με 10 παίκτες στο τέλος μετά την αποβολή του Γιαννούλη.
Ήταν από τα ματς που λες ότι «τα γύρισε ο κόσμος». Δεν μπήκε μέσα για να παίξει μπάλα, αλλά με την παρουσία του, άλλαξε την ψυχολογική συνθήκη του ματς. Με άδειες εξέδρες, με τα καρεκλάκια κενά είναι αμφίβολο αν η αναμέτρηση θα είχε τέτοια εξέλιξη, διότι δεν μιλάμε μόνο για την ώθηση που έδωσε στους παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά και η πίεση που άσκησε στον αντίπαλο.
Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει παραδεχθεί ότι ο κόσμος είναι όντως ο 12ος παίκτης του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, δίχως οπαδούς στην εξέδρα, το έργο κάθε φιλοξενούμενου έγινε πολύ ευκολότερο.
ΣΙΩΠΗ
Εκείνο το βράδυ ήταν το τελευταίο μέχρι σήμερα, που η Τούμπα ήταν όπως την μάθαμε, όπως την ζήσαμε, όπως την θέλουμε. Έκτοτε καταδικάστηκε σε μία βουβαμάρα, μια σιωπή, σε μία ανατριχιαστική ερημιά. Όπως όλα τα γήπεδα μοιάζει με ένα στοιχειωμένο μέρος.
Έκτοτε, η πανδημία άλλαξε την ζωή όλου του πλανήτη, άφησε πίσω της ανυπολόγιστες ανθρώπινες απώλειες και εξακολουθεί να αφήνει το αποτύπωμα της παντού.
Σε ότι αφορά τον κόσμο του ΠΑΟΚ, τον καταδίκασε να ζήσει για ένα χρόνο χωρίς να φτιάξει νέες οπαδικές αναμνήσεις. Ένα χρόνο χωρίς αυτή την εκτόνωση, χωρίς την αδρεναλίνη, χωρίς την μαγεία που μόνο αυτό το μέρος μπορεί να προσφέρει. Κι ο χρόνος δεν αναπληρώνεται είναι κάτι που δεν γυρνάει ποτέ πίσω…
ΔΕΝ ΠΟΝΕΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ…
Πόσο ακριβά πλήρωσε ο ΠΑΟΚ την απουσία του κόσμου του από τις εξέδρες αυτό το χρονικό διάστημα της πανδημίας; Είναι δύσκολο να το αποτυπώσει κανείς με σαφήνεια και καθαρούς αριθμούς, που δεν αρκούν για να αποτυπώσουν όλη την αλήθεια.
Το σίγουρο είναι πως άργησε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και τα νέα δεδομένα. Ο Δικέφαλος έκλεισε την περσινή σεζόν, κάνοντας μόλις μία εντός έδρας νίκη στα πλέι-οφ (κι αυτή στις καθυστερήσεις) απέναντι στον ΟΦΗ, έχοντας ακόμα δύο «λευκές» ισοπαλίες (η μία εξ’ αυτών απέναντι στον Άρη των 12 παικτών) και δύο ήττες.
Σκόραρε μόνο μία φορά σε αυτά τα πέντε παιχνίδια στην άδεια Τούμπα και έδειξε να επηρεάζεται από την ερημιά στις εξέδρες.
Φέτος, αυτό άλλαξε. Ο ΠΑΟΚ είναι αήττητος εντός έδρας εντός συνόρων και επί συνόλου 19 επίσημων παιχνιδιών στην άδεια Τούμπα, ηττήθηκε μόνο από την Κράσνονταρ σε μία αναμέτρηση που αν είχε διαφορετικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία του συλλόγου.
Θα μπορούσε να έρθει η πρόκριση στους ομίλους του Champions League αν στην ρεβάνς απέναντι στους Ρώσους, το γήπεδο κόχλαζε από παλμό και ένταση; Ενδεχομένως. Κανείς όμως δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι αν ο Δικέφαλος έπαιζε με κόσμο θα είχε αποκλείσει νωρίτερα Μπεσίκτας και Μπενφίκα, σε δύο αναμετρήσεις που χωρίς την πίεση να βγει μπροστά από τον κόσμο, έκανε δύο τέλεια τακτικά ματς, παίζοντας με απόλυτη συγκέντρωση πίσω από την μπάλα.
Σε αυτά τα 19 φετινά παιχνίδια δίχως κόσμο, ο ΠΑΟΚ έχει σκοράρει 46 φορές (περίπου 2,5 γκολ ανά παιχνίδι) και έχει δεχθεί μόλις 16 τέρματα, κάτι που δείχνει πως αγωνιστικά η ομάδα δεν επηρεάστηκε από την απουσία του κόσμου.
Μα, δεν είναι μόνο η άδεια Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ πέταξε φέτος ουκ ολίγους βαθμούς σε γήπεδα, που με την παρουσία του κόσμου του τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά (Βόλος, Περιστέρι, Τρίπολη). Ο Δικέφαλος έχασε το ξυπνητήρι του που τον βοηθούσε να συνέρχεται και να αλλάζει ταχύτητα, κάθε φορά που τον έπιανε υπνηλία στο γήπεδο. Η απουσία του κόσμου είχε ανυπολόγιστη ζημιά για τον Δικέφαλο…
ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ ΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ;
Παρά το lock-down που ισχύει από τον Νοέμβριο, η χώρα μας βρίσκεται εν μέσω του τρίτου σφοδρού κύματος και τα επιδημιολογικά δεδομένα αλλάζουν δραματικά από μέρα σε μέρα.
Παρά την πρόοδο στον εμβολιασμό του πληθυσμού, τα ημερήσια κρούσματα αυξάνονται ξανά σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο και τα μέτρα αντί να ελαφρύνουν, αυστηροποιούνται και πάλι.
Υπό αυτό το πρίσμα, η επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα (έστω και σε κάποιο μικρό ποσοστό πληρότητας των γηπέδων) μοιάζει εξαιρετικά αμφίβολη για φέτος, έως ουτοπική, αφού ενδεχομένως να μοιάζει και με ένα περιττό ρίσκο από την πλευρά της κυβέρνησης, ειδικά για μία διοργάνωση όπως η Super League που δείχνει να έχει πάρει τον δρόμο της.
Ωστόσο, δεν συμβαίνει το ίδιο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, που σταδιακά καταστρώνει τα πλάνα της για την σταδιακή επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον αποφάσισε το σταδιακό άνοιγμα των γηπέδων για τον κόσμο από τις 17 Μαΐου, θεσπίζοντας ως ανώτατο όριο επιτρεπόμενης προσέλευσης τους 10.000 φιλάθλους ανά γήπεδο, ενώ η αγγλική ομοσπονδία προσανατολίζεται να διεξάγει τόσο τον τελικό Κυπέλλου, όσο και αυτόν του Λιγκ Καπ παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων.
Ο πρόεδρος της ισπανικής La Liga, Χαβιέρ Τεμπάς με δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα τόνισε ότι είναι εφικτή η σταδιακή επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα ακόμα και μέσα στον Απρίλιο, κάτι που βέβαια θα εξαρτηθεί από τα επιδημιολογικά δεδομένα, ενώ στο ίδιο μοτίβο κινείται και η ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία σε συνεργασία με την κυβέρνηση εξετάζει την επιστροφή οπαδών (αρχικά εξετάζεται η παρουσία μάξιμουμ 1000 φιλάθλων) μέσα στον Μαΐου, και σίγουρα πριν την διεξαγωγή αγώνων για την τελική φάση του Euro.
Πιο επιφυλακτική για την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα δείχνει η γερμανική κυβέρνηση που βλέπει τον ρυθμό εμβολιασμών στην χώρα να μην είναι ο αναμενόμενος, ενώ η χώρα με την μεγαλύτερο ποσοστό εμβολιασμένου πληθυσμού παγκοσμίως (Ισραήλ) εξετάζει το άμεσο άνοιγμα των γηπέδων, με ανώτατη προσέλευση τους 10.000 φιλάθλους.
