“Τον έφτιαξαν στο εργαστήριο και τους ξέφυγε”. “Είναι εξωγήινο κατασκεύασμα για να μας πάρουν τον πλανήτη”. “Βιολογικό όπλο. Τι θα πει τίνος; Εκείνων που έχουν τα λιγότερα θύματα”. “Βρήκαν τρόπο να κάνουν πόλεμο δίχως πόλεμο και να μοσχοπουλήσουν μετά και το εμβόλιο”… Η συνομωσιολογία σας συγκινεί; Εάν αυτό συμβαίνει όντως, τα επόμενα χρόνια θα… χορτάσετε. Ως να βρείτε όμως την αγαπημένη σας θεωρία συνομωσίας, να συμφωνήσουμε όλοι πως αυτός ο ιός μας βρήκε ανέτοιμους δομικά, θεσμικά, κοινωνικά, και ατομικά. Ανέτοιμους πρώτα απ’ όλα να υποτάξουμε τον εαυτό μας σε απαιτήσεις για το δημόσιο συμφέρον, για το γενικό καλό, ακόμα κι αν ρισκάρεται η ζωή των πιο δικών μας προσώπων. Δεν εννοώ την Ελλάδα. Εννοώ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Για να δούμε, θα σοβαρευτούμε; Είναι πολύ μεγάλο διακύβευμα στην αντίθετη περίπτωση. Απαιτείται να συνταχθούμε πίσω από τις οδηγίες του επιστημονικού προσωπικού της παγκόσμιας κοινότητας και να δώσουμε μάχη κόντρα σε όλα τα στερεότυπα για να βγούμε νικητές απέναντι σε αυτό το κακό μαμούνι που μας βρήκε. Ίσως όπως πάντα να αποτελεί και μια ευκαιρία να δούμε αν φτάνοντας στα όριά μας, μπορούμε να διατηρήσουμε εκείνα που καμαρώνουμε να λέμε πως μας διαφορούν από τα κτήνη ή αν θα επικρατήσουν τα πιο ταπεινά μας ένστικτα. Με δυο λέξεις, θα δοκιμαστούμε σκληρά αν μπορούμε να δώσουμε τον αγώνα της επιβίωσης διατηρώντας την ανθρωπιά μας.
Όλα τα δευτερεύοντα πράγματα στη ζωή γίνονται πολύ ασήμαντα, όταν απειλούνται με τέτοιο τρόπο τα πρωτεύοντα. Ακόμα και το ωραιότερο δευτερεύον που είναι το ποδόσφαιρο και που συγκινεί τόσο έντονα, τόσο πολλούς, όταν υπάρχει πανδημία στον πλανήτη, μοιάζει αμελητέο. Όποιος προσπαθεί εν μέσω τέτοιων κατστάσεων να διεκδικήσει προσωπικά οφέλη, ο εξής… ένας και σεσημασμένος, καθίσταται απλώς περιθωριακός περίγελος και δακτυλοδειχτούμενος. Ο Ολυμπιακός: ο… γερολαδάς της κατοχής του ιού, που γελοιοποιείται για να βγάλει από τη μύγα ξύγκι, που αξιοποιεί ακόμα και την απειλή του αόρατου πέπλου θανάτου που απλώνεται από πάνω μας, κατά το δοκούν.
Αδιαφορώ πλήρως για την έκβαση του… πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της σεζόν που διανύουμε και αδυνατώ να συλλάβω ποιος θα μπορούσε να αισθάνεται διαφορετικά. Ποιος μπορεί να βλέπει γύρω του να μετρούν πτώματα σε όλες τις χώρες και το κακό να ζυγώνει και να τον κόφτει η μπάλα; Αδιαφορώ ακόμα και εάν ο Ολυμπιακός έχει άλλο ένα κακόβουλο σχέδιο για να καταγράψει κάποιο κέρδος μέσα στην ατμόσφαιρα… τύφου που επικρατεί. Ίσως μάλιστα ακριβώς το φετινό πρωτάθλημα να πρέπει να διακοπεί και να του απονεμηθεί ο τίτλος εδώ και τώρα. Το πρωτάθλημα της καταχνιάς και της μαυρίλας. Της χειρουργικής μάσκας και της αποστείρωσης. Ίσως δικαιωματικά πρέπει να του απονεμηθεί δίχως άλλη καθυστέρηση ένα πρωτάθλημα περισσότερο ταιριαστό απ’ όσα κέρδισε σε γήπεδα και… διαδρόμους δικαστηρίων.
Το πρωτάθλημα που δε θα γιορτάσει κανείς. Που δε θα αλλάζει κανείς ούτε χειραψία συγχαρητηρίων όταν θα απονέμεται. Δίχως πανηγύρια, φωνές, αγκαλιές, φιλιά. Δώστε επιτέλους ξανά το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Έστω κι αν έπρεπε να είναι το πρωτάθλημα στα χρόνια της χολέρας.
