Στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη αρμόζει μια στιβαρή διεύθυνση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Αρμόζει ένα νέο ποδοσφαιρικό «αφεντικό» που θα παρεμβαίνει, που θα χαράζει τον δρόμο, που δε θα αφήνει σημαντικά θέματα να λιμνάζουν στη θέση τους.
Η οικογένεια Σαββίδη αναζητά, εδώ και καιρό, τον κατάλληλο ποδοσφαιράνθρωπο, δίπλα στο όνομα του οποίου θα βάλει την ταμπέλα «αθλητικός διευθυντής», θα του δώσει αυξημένες αρμοδιότητες και επί της ουσίας θα του παραδώσει τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Η εντολή που δόθηκε ήταν συγκεκριμένη και μια μόνο λέξη μπορεί να περιγράψει αυτό που ψάχνει ο ΠΑΟΚ να βρει στην ευρωπαϊκή αγορά: Οργάνωση.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, σ’ ένα δομημένο οργανισμό, πάνω απ’ τον προπονητή, υποτίθεται πως υπάρχει η ηγεσία που εκπονεί τη στρατηγική. Στρατηγική δεν είναι οι ατελείωτες αγορές, χειμώνα-καλοκαίρι, δίχως διακριτό στόχο. Όσοι έχουν την εμπειρία χρόνων τριβής με την καθημερινότητα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι καμία συνταγή δεν είναι… τυφλοσούρτης. Η υπεροχή του ΠΑΟΚ μπορεί να προκύψει μέσω ενός νέου σχεδιασμού, ένα καινούργιο οργανόγραμμα. Όχι το χαρτί του οργανογράμματος, αλλά το πνεύμα του. Η φιλοσοφία του. Η καθαρή ποδοσφαιρική οπτική του.
Από τη μέρα που ο Όλαφ Ρέμπε υπέβαλλε την παραίτησή του, έγιναν πολλές επαφές με υποψήφιους από διάφορες ποδοσφαιρικές σχολές και μοντέλα διοίκησης μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Κάποιοι ήθελαν να έρθουν, κάποιοι άλλοι όχι, από τη διαδικασία των συνεντεύξεων ξεχώρισαν ορισμένοι, όπως οι Ιγκόρ Κορνέεφ και Γιοχάνες Σπορς, ωστόσο ουδείς από τους υποψηφίους δεν κέρδισε τον Ιβάν Σαββίδη στις απευθείας συζητήσεις τους.
Κάποια στιγμή θα βρεθεί ο αθλητικός διευθυντής που ψάχνουν οι «ασπρόμαυροι» και ο ΠΑΟΚ θα καλύψει το κενό που υπάρχει στο οργανόγραμμά του, με τον όγδοο αθλητικό διευθυντή επί εποχής Σαββίδη. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, ότι δηλαδή η ομάδα θα ακολουθήσει άλλο μοντέλο οργάνωσης και διαχείρισης, κάνει μεγάλο λάθος.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τα μηνύματα που έρχονται από το μακρινό Ροστόφ «λένε» πως θα γίνουν όλες οι απαραίτητες κινήσεις για την ενίσχυση της ομάδας κάτι πολύ ευχάριστο μπροστά στην πρόκληση της νέας χρονιάς. Η παρουσία του Ραζβάν Λουτσέσκου αποτελεί εγγύηση για τη λειτουργία στα αποδυτήρια και στην καθημερινότητα της ομάδας, με τον Ρουμάνο προπονητή να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στο συγκεκριμένο κομμάτι, ωστόσο όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν είναι αρκετό.
Πώς πορεύεται η ομάδα αυτό το διάστημα της απουσίας ενός αθλητικού διευθυντή; Καλό το ερώτημα! Η FORZA το έψαξε και είναι σε θέση να γνωρίζει πως ο Ιβάν Σαββίδης έχει μοιράσει ρόλους στους υπάρχοντες ανθρώπους του ποδοσφαιρικού τμήματος προκειμένου να τρέξουν κάποια από τα ανοικτά θέματα, π.χ. την προετοιμασία, τις πρώτες μεταγραφές, τις επαφές με ομάδες και τις διαπραγματεύσεις για την ανανεώσεις συμβολαίων.
Οι μεταγραφές, με την επίβλεψη του Λουτσέσκου, μπορούν να προχωρήσουν, οι διαπραγματεύσεις να ολοκληρωθούν από τα στελέχη της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ, όμως υπάρχουν μια σειρά από πολύ σημαντικά ζητήματα (πωλήσεις, δανεισμοί, β’ ομάδα, ακαδημίες) που δεν μπορούν να προχωρήσουν δίχως την επίβλεψη ενός ειδικού γύρω από το συγκεκριμένο αντικείμενο.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΠΩΛΗΣΕΙΣ
Ο ρόλος του αθλητικού διευθυντή είναι σημαντικός στη στρατηγική και το πλάνο της ομάδας, ένα κομμάτι που δεν μπορεί να εξαρτάται αποκλειστικά από τα χρήματα και το μπάτζετ. Ακόμη και στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη γνωρίζουν ότι είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε μια ευρύτερη αλλαγή νοοτροπίας αναφορικά με την ανάπτυξη και την πολιτική του συλλόγου γύρω από τις αγορές και της πωλήσεις των ποδοσφαιριστών. Η ανάπτυξη του κλαμπ μπορεί να έρθει μέσα από στρατηγικές κινήσεις που θα αφορούν τις πωλήσεις, την μεταπωλητικη αξία των ποδοσφαιριστών, την σύνδεση της πρώτης ομάδας με τις ακαδημίες.
Οι πωλήσεις ποδοσφαιριστών είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Πέρσι τέτοια εποχή, ο ΠΑΟΚ είχε βγει στην αγορά για να βρει έναν αθλητικό διευθυντή, στο βιογραφικό του οποίου οι πωλήσεις θα ήταν πάνω-πάνω. Εκείνο το διάστημα το προφίλ του Όλαφ Ρέμπε φάνταζε να ταιριάζει απόλυτα με τα «θέλω» της ιδιοκτησίας, καθώς ο «Δικέφαλος» θα περνούσε από την εποχή του πλούτου και των τρελών συμβολαίων στη φάση του εξορθολογισμού και των πωλήσεων.
Η «ΤΕΧΝΗ» ΤΩΝ ΠΩΛΗΣΕΩΝ
Το αν πέτυχε ή απέτυχε το εγχείρημα με τον Όλαφ Ρέμπε, προφανώς, το έκρινε η ιδιοκτησία του συλλόγου, όπως επίσης και τα νούμερα από τις πωλήσεις παικτών (Πέλκας, Άκπομ, Λημνιός, Γιαννούλης έφεραν σχεδόν 15-16 εκατομμύρια ευρώ).
Είναι καλό να λες ότι θέλεις να πουλήσεις στα 15 εκατομμύρια ευρώ τον Χρήστο Τζόλη, αλλά θα πρέπει να υπάρχει και ο κατάλληλος άνθρωπος, με διασυνδέσεις και επαφές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μέχρι να φτάσουμε στις υπογραφές. Όποιος πιστεύει ότι μια τέτοια μεταγραφή γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, πλανάται πλάνην οικτρά.
ΤΟ’ ΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ
Ο Ιβάν Σαββίδης έχει πάρει πάνω του το θέμα του αθλητικού διευθυντή. Είναι αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση και θέλει να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Σε τέτοιο βαθμό που ουδείς γνωρίζει τις ακριβείς σκέψεις του.
Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ μπορεί να έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη, δίχως να υπολογίζει το όποιο οικονομικό κόστος, αλλά δε δείχνει να βιάζεται γι’ αυτό και δεν είναι ξεκάθαρο πότε θα κλείσει αυτή η σημαντική εκκρεμότητα.
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ
Σε κάποιες περιπτώσεις το διάστημα παραμονής των προηγούμενων επτά αθλητικών διευθυντών ήταν μικρό, σε κάποιες άλλες η επιρροή της οικογένειας Σαββίδη ήταν μεγάλη, ενώ μόνο στην περίπτωση του Φρανκ Άρνεσεν δόθηκε σχεδόν πλήρη ελευθερία κινήσεων. Όμως, ούτε ο πολυδιαφημισμένος Δανός μακροημέρευσε στην Τούμπα. Έλυσε την συνεργασία του μετά από δέκα μήνες, αφού πρώτα προσπάθησε να επιβάλλει τη λογική της υπεραξίας των ποδοσφαιριστών.
Ο σημερινός τεχνικός διευθυντής των Τμημάτων Υποδομής της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Γιώργος Γεωργιάδης, έχει περάσει απ’ όλα τα πόστα (ποδοσφαιριστής, προπονητής, αθλητικός διευθυντής) και ήταν αυτός που έτρεχε τα μεταγραφικά ζητήματα το καλοκαίρι του 2012 όταν ο Ιβάν Σαββίδης πρωτοεμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Το βιογραφικό του Γκέρμαν Τσιτσιακόφ, που τον διαδέχθηκε, ήταν καλό, ο Λιθουανός ανέλαβε κεντρικό ρόλο στον αγωνιστικό σχεδιασμό, με πυρήνα τις μεταγραφές δανεικών ποδοσφαιριστών, αλλά τα αποτελέσματα στο γήπεδο δεν δικαίωσαν την στρατηγική του.
Ο Λούμπος Μίχελ ακολούθησε τον σίγουρο δρόμο της επιλογής έμπειρων, στο διάστημα του δόθηκαν τα πιο πολλά από ποτέ χρήματα σε συμβόλαια και μεταγραφές, η ομάδα που έφτιαξε κέρδισε δύο (στο γήπεδο) πρωταθλήματα και τρία κύπελλα, αλλά ο κύκλος της έκλεισε πολύ γρήγορα.
Ο Μάριο Μπράνκο βρήκε στρωμένο το έδαφος, μια καλοδουλεμένη ομάδα και πιστώθηκε την κατάκτηση του νταμπλ, ενώ με τις γνωριμίες που είχε στην Πορτογαλία έφερε ως δανεικούς τον Γιόσιπ Μίσιτς από την Σπόρτινγκ Λισαβόνας και τον Σέρζιο Ολιβέιρα, από την Πόρτο, για τις οποίες μέχρι σήμερα υπερηφανεύεται, γενικά οι μεταγραφικές κινήσεις επί των ημερών του έδειξαν μια συγκεκριμένη στόχευση μείωσης του μ.ο. ηλικίας της ομάδας και κυρίως έλλειψη πανικού στο άκουσμα της απώλειας του πρώτου σκόρερ της ομάδας, Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς.
Ο Πορτογάλος ήρθε ως ένας ικανός αθλητικός διευθυντής στις πωλήσεις, αλλά επί των ημερών του έγιναν ελάχιστες πωλήσεις, με κυριότερη αυτή του Ευθύμη Κουλούρη στην Τουλούζ αντί 3,5 εκατ. ευρώ, ενώ στο διάστημα της παραμονής του πολλές μεταγραφές Σφιντέρσκι, Ίνγκασον Αουγκούστο, Στοχ είχαν την υπογραφή του Γιώργου Σαββίδη.
Δεδομένων των συνθηκών και της πίεσης για μείωση του ανοίγματος, ο Όλαφ Ρέμπε τα πήγε εξαιρετικά καλά, ειδικά στο κομμάτι των πωλήσεων, σε κάποιες μεταγραφές (Ζίβκοβιτς, Σβαμπ), όμως δεν δικαιώθηκε για τα πέντε εκατομμύρια ευρώ, που κόστισαν οι μεταγραφές των Τσόλακ και Μουργκ.
