Σταθερός συνεργάτης την τελευταία τετραετία του Πάμπλο Γκαρσία, ο Θεοχάρης Κομσής, γυμναστής του ΠΑΟΚ Β΄, αναλύει τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, τις δυσκολίες που έπρεπε ν’ αντιμετωπιστούν και το μεγάλο κοινό στόχο.
Κάθε αρχή και δύσκολη. Ετσι ήταν φέτος και για τον ΠΑΟΚ Β΄, που, όμως, όπως τονίζει κι ο Θεοχάρης Κομσής, συνεργάτης του Πάμπλο Γκαρσία, ήταν απαραίτητη η δημιουργία του και η συμμετοχή του στη Σούπερ Λιγκ 2.
Όπως υπογραμμίζει «κάθε ηλικιακό γκρουπ έχει διαφορετική αντιμετώπιση. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς ταυτόχρονα να βελτιώνεις ένα παίκτη και να ζητάς και τη μέγιστη απόδοση. Οσο οι ηλικίες χαμηλώνουν, η βαρύτητα πέφτει στο κομμάτι της βελτίωσης. Ο ΠΑΟΚ Β΄ είναι ένα τεράστιο πρότζεκτ και οι άνθρωποι της ομάδας επιδίωκαν για χρόνια την επίτευξή του. Ηταν μια δύσκολη χρονιά, για να είμαι ειλικρινής την περίμενα πιο εύκολη. Σε θέματα προγραμματισμού, υπήρχαν πολλές αναβολές, μας δόθηκε μια ημερομηνία έναρξης του πρωταθλήματος, η οποία πήγαινε πίσω κάθε εβδομάδα κι αυτό δυσκόλεψε πολύ το δικό μας έργο. Όταν έχεις στα χέρια σου μια συγκεκριμένη ημερομηνία, εμείς στοχεύουμε σ’ αυτήν, με απώτερο σκοπό οι παίκτες να είναι έτοιμοι για ν’ αποδώσουν. Αν γνωρίζαμε από την αρχή ότι θα είχαμε παράταση στην έναρξη του πρωταθλήματος, τότε κι ο δικός μας προγραμματισμός θα ήταν πιο εύκολος. Όταν κάθε εβδομάδα προστίθενται άλλες επτά ημέρες στον προγραμματισμό σου, τότε είναι αδύνατη η διαχείριση της κατάστασης. Επιπλέον, είχαμε καθυστέρηση στην πληροφόρηση για τις ημερομηνίες διεξαγωγής των παιχνιδιών. Πολλές φορές φθάναμε στη μέση της εβδομάδας και δεν ξέραμε αν θα παίξουμε Σάββατο ή Κυριακή. Κι αυτό το γεγονός δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην οργάνωση και τον προγραμματισμό μας και, κατ΄ επέκταση, και στους παίκτες. Προσθέστε σ’ αυτό το κομμάτι και το γεγονός ότι μέσα στη σεζόν οι παίκτες είχαν ένα μήνα αποχής με τις αναβολές αγώνων λόγω κορονοϊού, συν άλλες δέκα ημέρες χωρίς ομαδικές προπονήσεις για τον ίδιο λόγο. Και μετά από όλο αυτό το χρονικό διάστημα, παίξαμε, αν θυμάμαι καλά, δεκαπέντε σερί παιχνίδια Σάββατο-Τετάρτη. Από την άλλη, όμως, οι β΄ ομάδες αποτελούν ένα απαραίτητο ενδιάμεσο στάδιο. Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις παικτών, που θα μπορούσαν να κάνουν το απευθείας βήμα από την Κ-19 στην πρώτη ομάδα. Και τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα για τους νεαρούς παίκτες, από τη στιγμή που το ηλικιακό όριο για τους νέους έπεσε από τα είκοσι στα δεκαεννέα χρόνια. Επιπλέον, δεν ήταν δυνατό όλοι οι παίκτες, που τελείωναν από την ομάδα νέων, να ήταν έτοιμοι για την πρώτη ομάδα. Οπότε, εκεί υπήρχε ένα κενό κι όλοι αυτοί οι παίκτες να… αιωρούνται και να παραχωρούνται δανεικοί δεξιά κι αριστερά. Τώρα, όμως, μπορούν να είναι συγκεντρωμένοι υπό την αιγίδα του ΠΑΟΚ σε ένα σοβαρό πρότζεκτ, που έχει δοκιμαστεί στο εξωτερικό».
Και συνεχίζει: «Αν ένας παίκτης είναι μικρός και ανήκει στον ΠΑΟΚ Β΄, αλλά μπορεί να παίξει στην πρώτη ομάδα, δεν υπάρχει λόγος να μην ανέβει, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Ενας παίκτης μπορεί να κάνει ένα βήμα προς τα πάνω τη φορά, άλλος παίκτης μπορεί να κάνει δύο βήματα μπροστά και, φυσικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να κόψεις τα φτερά από αυτόν τον αθλητή. Αυτός είναι ο στόχος του ΠΑΟΚ, και για αυτό έχει κάνει κι αυτή τη μεγάλη επένδυση. Ακόμη, οι παίκτες μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν, ανάλογα με το τι κρίνεται κατάλληλο για αυτούς σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Ο κοινός στόχος είναι ένας: να φθάσουν όσο το δυνατό περισσότεροι παίκτες στην πρώτη ομάδα. Προσωπικά, θα είμαι πολύ χαρούμενος μετά από κάποια χρόνια να δω τον ΠΑΟΚ με πέντε –έξι παίκτες από την ακαδημία του, πλαισιωμένους από ξένους παίκτες, που θα κάνουν τη διαφορά».
