Η Βόλφσμπουργκ ως εξτρέμ τον είδε. Ως εξτρέμ τον ερωτεύτηκε. Ως εξτρέμ τον απέκτησε. Στην πορεία όμως οι συνθήκες άλλαξαν. Αυτό που για άλλους ήταν ένα πρόβλημα, για τους Γερμανούς έγινε μία ευκαιρία. Ο Αντελίνο Βιεϊρίνια δεν ήταν τόσο ταχυδυναμικός, ώστε να σταθεί ως εξτρέμ στην Bundesliga. Όσο κι αν «στέγνωσε», όσο κι αν γυμνάστηκε, όσο κι αν έραψε το στόμα του, δεν έκανε την διαφορά στην μία και μοναδική θέση που είχε παίξει στην ζωή του.
Οι Γερμανοί δεν τον «έκαψαν», ούτε τον παράτησαν. Οραματίστηκαν ότι θα μπορούσε να σταθεί ως μπακ. Ο Πορτογάλος έθαψε τον εγωισμό του, έβαλε το δικό του καλό στην υπηρεσία της ομάδας, έμαθε από την αρχή το ποδόσφαιρο και ψηφίστηκε ως κορυφαίος δεξιός μπακ ολόκληρης της Bundesliga από τους αναγνώστες της Bild!
Κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ανδρών της Πορτογαλίας, για όσους δεν το θυμούνται ξεκίνησε ως βασικός το Euro 2016, πριν του φάει την δουλειά ο πιο συνεπής αμυντικά Σέντρικ. Έγινε πρωταθλητής Ευρώπης, έζησε τις μεγαλύτερες στιγμές του, παίζοντας σε μία φάση που ουδέποτε είχε φανταστεί, τον εαυτό του. Ακόμα και το νταμπλ με τον ΠΑΟΚ το βίωσε από μία ακόμα πιο παράταιρη θέση, αυτή του αριστερού μπακ. Αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν εμμονικός, πήγαινε by the book, αυτό το πείραμα μπορεί να μην γινόταν ποτέ.
Ποτέ του δεν έκρυψε πως θέλει να παίζει μπροστά. Αυτή είναι η καψούρα του. Εκεί γουστάρει να κινείται. Όντως, φέτος μετατοπίστηκε ξανά σε θέση μεσοεπιθετικού, όμως προέκυψε κάτι περίεργο. Η συμμετοχή του στο παιχνίδι ήταν μικρότερη ως εξτρέμ από αυτή ως μπακ. Η μπάλα δεν έφτανε μπροστά, κι όταν έφτανε ήταν σε «σκοτωμένες» θέσεις. Το πρέσινγκ ψηλά έγινε λιγότερο συνεπές. Ο ΠΑΟΚ, αντί να λύσει ένα πρόβλημα, δημιούργησε δύο.
Καμιά φορά, η ίδια η ζωή έρχεται από μόνη της να διορθώσει τις ανορθογραφίες. Οι εμφανίσεις του Δικεφάλου τον τελευταίο καιρό ήταν οικτρές. Φτωχές σε ποιότητα. Κακό build-up, πολλά εύκολα ατομικά λάθη, πολλές μπάλες στην εξέδρα, καθυστερήσεις, διωξίματα όπου να ‘ναι. Τα σφυρίγματα μετά το τέλος του αγώνα με τον Βόλο ήταν το άθροισμα της λαϊκής σοφίας. Ο κόσμος που βλέπει ΠΑΟΚ μια ζωή δεν είναι τυφλός. Δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις. Η κίνηση του Αμπέλ δείξει στην εξέδρα, ένα δάχτυλο που φωτογράφιζε την πρώτη θέση, έμοιαζε με τον στρουθοκάμηλο που βάζει το κεφάλι στην άμμο. Μόλις βρέθηκε μία κανονική, ανταγωνιστική, δυνατή ομάδα ως αντίπαλος (Παναθηναϊκός), όλες οι παθογένειες του ΠΑΟΚ βγήκαν στην επιφάνεια με τον πιο τρανταχτό τρόπο.
Αν ο Φερέιρα ήταν δογματικός θα επέμενε πάλι στα ίδια. Σε αυτό το βαρύ, δυσκίνητο, δυσλειτουργικό στιλ, κόντρα στα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών του. Ευτυχώς, επέλεξε να ακούσει. Να δει. Να προσαρμοστεί. Στον πρώτο προημιτελικό του κυπέλλου ότι πιο… μπαλάτο υπήρχε, πήρε θέση στην ενδεκάδα. Αυτό το… μπαλάτο, όχι μόνο δεν ήταν soft αλλά είχε βλέμμα που γυάλιζε. Το αφηνιασμένο σπριντ του Πέλκα για να μαρκάρει τον Διούδη και μετά τον Ινσούα στα 30 δευτερόλεπτα έδειχνε ότι το κουμπί είχε γυρίσει.
Σε ρόλο δεξιού μπακ, ο Βιερϊνια έκανε το πιο γεμάτο του φετινό παιχνίδι. Είχε τις περισσότερες επαφές με την μπάλα. Σκόραρε και έδωσε μία ασίστ με εκτέλεση φάουλ. Με αυτόν δεξιά, ο ΠΑΟΚ είχε για πρώτη φορά φέτος ανάπτυξη και από τους δύο μπακ στο ίδιο παιχνίδι κι όχι έναν παρκαρισμένο πίσω. Αμυντικά στάθηκε κάτι παραπάνω από αξιοπρεπώς. Έβγαλε την μπάλα με ασφάλεια από την άμυνα, όταν ο Παναθηναϊκός πρέσαρε ψηλά, κάτι που έλειψε στο ΟΑΚΑ. Είχε όλο το γήπεδο μπροστά του και μεγαλύτερη ηρεμία και χρόνο στις κινήσεις του. Ήταν ο καλύτερος φετινός Αντελίνο Βιεϊρίνια. Κι όταν ο αρχηγός του είναι καλά, ο ΠΑΟΚ είναι μια κλάση πάνω…
