Τέσσερις ημέρες πριν τον τελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός θ’ αναμετρηθούν στην Τούμπα για την τελευταία αγωνιστική των πλέι οφ. Το σκηνικό παραπέμπει στο 1977…
Ένα ολόκληρο πρωτάθλημα είχε στοιχίσει στον ΠΑΟΚ η εντός έδρας ισοπαλία με 0-0 στο ντέρμπι της 12ης Ιουνίου 1977 κόντρα στον Παναθηναϊκό, δέκα ημέρες πριν το μεταξύ τους ραντεβού στο «Γ. Καραϊσκάκης» για τον τελικό του κυπέλλου.
Απέμεναν τρεις αγωνιστικές για την ολοκλήρωση της Α΄ εθνικής κατηγορίας της σεζόν 1976-77 κι ο Παναθηναϊκός μετρούσε 50 βαθμούς, έναν περισσότερο από τον ΠΑΟΚ. Οι «πράσινοι» είχαν να παίξουν ακόμη με Παναιτωλικό και Απόλλωνα, οι «ασπρόμαυροι» με τον Απόλλωνα και τον ΟΦΗ, συνεπώς θεωρούνταν ότι η ομάδα που θα κέρδιζε στην Τούμπα (ο Παναθηναϊκός βολεύονταν και με την ισοπαλία), θα κατακτούσε τον τίτλο. Στις εξέδρες δεν έπεφτε καρφίτσα (44.705 εισιτήρια) κι όλοι περίμεναν τη νίκη της ομάδας του Μπίλι Μπίνγκαμ, που θα ισοδυναμούσε με την κατάκτηση του δεύτερου σερί πρωταθλήματος (ο Παναθηναϊκός είχε παραταχθεί χωρίς τους τιμωρημένους Δομάζο, Ελευθεράκη, Γονιό και Τζόρτζεβιτς). Εξαιρουμένου, όμως, του Τερζανίδη, η απόδοση των γηπεδούχων κυμάνθηκε κάτω του μετρίου, με συνέπεια ο αγώνας να ολοκληρωθεί χωρίς γκολ.
Το ισόπαλο αποτέλεσμα και η απώλεια-ουσιαστικά-του τίτλου έφεραν αντιδράσεις σε μερίδα οπαδών, που δύο ημέρες μετά βρέθηκαν στην προπόνηση, αποδοκιμάζοντας τους ποδοσφαιριστές. Τόσο ο Σταύρος Σαράφης, όσο κι ο Γιώργος Κούδας δήλωσαν εαυτούς θιγμένους και δεν πήραν μέρος στην προπόνηση της αμέσως επόμενης ημέρας, αλλά στη συνέχεια επέστρεψαν στις εκδηλώσεις της ομάδας τους.
Μπροστά τους βρίσκονταν η πρόκληση του τελικού κυπέλλου της 22ας Ιουνίου στο «Γ. Καραϊσκάκης» με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.
H αποστολή του ΠΑΟΚ βρέθηκε στην Αθήνα πέντε ημέρες πριν τον τελικό, μια και την Κυριακή 19 Ιουνίου 1977 αγωνίστηκε εκτός έδρας με τον Απόλλωνα (0-0) για την προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος.
Η ΚΛΗΡΩΣΗ ΕΒΓΑΛΕ ΠΛΑΤΟΠΟΥΛΟ
Στις 16 Ιουνίου 1977 είχε γίνει γνωστό το όνομα του διαιτητή, που θα σφύριζε στον τελικό. Εκείνος ήταν ο Αθηναίος Μανώλης Πλατόπουλος, που είχε… κερδίσει στην κλήρωση τους άλλους διεθνείς διαιτητές, τους Νίκο Ζλατάνο, Θόδωρο Τσανακλίδη, Δημήτρη Σαρακινό, Παναγιώτη Κολλυρόπουλο και Παναγιώτη Μαρίνο. Επόπτες του τελικού ήταν οι Νίκος Φακής και Γιάννης Ιωαννίδης.
Οι εξέδρες του «Γ. Καραϊσκάκης» δεν είχαν γεμίσει (διατέθηκαν 28.490 εισιτήρια), μια και περιορισμένος αριθμός φιλάθλων του ΠΑΟΚ είχε ταξιδεύσει στον Πειραιά (υπήρχε μεγάλη απογοήτευση από την απώλεια του πρωταθλήματος).
Ο Πλατόπουλος, πάντως, έδειξε από νωρίς τις… διαθέσεις του, αφού μόλις στο 2΄ έδειξε κίτρινη κάρτα στον Τερζανίδη μετά από διεκδίκηση της μπάλας με τον Στεφανάκη. Ο ΠΑΟΚ έδειχνε ανώτερος, είχε ευκαιρίες (σημαντικότερη στο 12΄ όταν η κεφαλιά του Γκουερίνο σταμάτησε στο δοκάρι), αλλά, κόντρα στη ροή του αγώνα, ο Παναθηναϊκός άνοιξε το σκορ στο 29΄ με τον Παπαδημητρίου. Ο Δικέφαλος αντέδρασε, φθάνοντας στο 42΄ στην ισοφάριση με το εξαιρετικό γκολ του Τερζανίδη, που αξιοποίησε την ασίστ του Δαμανάκη.
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ
Εννέα λεπτά μετά την έναρξη του β΄ μέρους ο ΠΑΟΚ είχε και δεύτερο δοκάρι, σε σουτ του Σαράφη. Στο αμέσως επόμενο λεπτό ο Αντωνιάδης χτύπησε εν ψυχρώ τον Γούναρη, αλλά ο Πλατόπουλος του χαρίστηκε, δείχνοντάς του κίτρινη κι όχι κόκκινη κάρτα. Στο 63΄, αντίθετα, ο Αθηναίος διαιτητής καθόλου δεν δίστασε ν’ αποβάλλει τον Γούναρη για σκληρό μαρκάρισμα στον Αλβαρέζ (τις ημέρες που ακολούθησαν ο αμυντικός του ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε και με τρεις αγωνιστικές). Ο τελικός κρίθηκε στο 77΄ με το γκολ του Βακάλη.
Παναθηναϊκός: Κωνσταντίνου, Δημητρίου, Στεφανάκης, Κίζας, Καψής (46΄ Ελευθεριάδης), Βακάλης, Παπαδημητρίου, Λιβαθηνός, Αντωνιάδης (57΄ Γιαννακούλας), Δομάζος, Αλβαρέζ.
ΠΑΟΚ: Μηλίνης, Ιωσηφίδης, Γούναρης, Πέλλιος, Αποστολίδης, Τερζανίδης, Δαμανάκης, Αναστασιάδης, Σαράφης, Κούδας, Γκουερίνο (75΄ Ορφανός).
*Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το κύπελλο χάρη στη διαιτητική εύνοια, όπως ακριβώς είχε συμβεί και στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης εκείνης της σεζόν, όταν είχε αποκλείσει εκτός έδρας τον Καμπανιακό στη διαδικασία των πέναλτι με 3-1! Στο γήπεδο της Χαλάστρας ο Παναθηναϊκός είχε ισοφαρίσει σε 1-1 στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων, που είχε κρατήσει ο Καβαλιώτης διαιτητής Θόδωρος Τσανακλίδης.
«ΟΛΟΙ ΤΟ ΕΙΔΑΝ»
«Από την αρχή όλοι είδαν ότι ο διαιτητής προσπάθησε να μας εκνευρίσει με κίτρινες κάρτες και το αποκορύφωμα ήταν η αποβολή του Γούναρη. Η ομάδα μου έπαιξε πολύ καλά και είμαι ικανοποιημένος από αυτήν» δήλωνε μετά τη λήξη του αγώνα ο Μπίλι Μπίγκαμ, την ώρα που ο Πολωνός προπονητής του Παναθηναϊκού Κάζιμιρ Γκόρσκι έλεγε ότι «κερδίσαμε δίκαια τον αντίπαλό μας, ο οποίος ήταν πολύ δύσκολος και επικίνδυνος στο πρώτο ημίχρονο» και ότι «ο διαιτητής ήταν καλός».
«ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΟ»
«Ο τελικός ήταν ένα καλοστημένο θέατρο» δήλωνε ο Γιώργος Παντελάκης. Κι ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ συμπλήρωνε: «Εγώ έδωσα την εντολή αποχώρησης από την απονομή των μεταλλίων και αναλαμβάνω γι’ αυτό την ευθύνη. Πάει πολύ, μετά τη σφαγή μας στο πρωτάθλημα, να δεχθούμε και δεύτερη σφαγή στο κύπελλο. Από τους διαιτητές χάσαμε και το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Πρέπει η ομάδα μας να είναι πέντε φορές καλύτερη από τις ομάδες του κέντρου για να φθάνει στους τίτλους».
ΣΤΗΝ ΕΠΟ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ
Ο τελικός του 1977 είχε και… τρίτο ημίχρονο, αφού η ομοσπονδία επέβαλλε τιμωρίες στους παίκτες του ΠΑΟΚ για την άρνησή τους να παραλάβουν τα μετάλλια των ηττημένων.
Hταν τόση η αγανάκτηση των ανθρώπων του ΠΑΟΚ μετά τη λήξη του αγώνα για τη διαιτησία του Mανώλη Πλατόπουλου, που αρνήθηκαν να παραστούν στην τελετή απονομής του κυπέλλου στους αντιπάλους, όπως και των δικών τους μεταλλίων.
Η αποχώρηση του ΠΑΟΚ από την απονομή των επάθλων…κινητοποίησε άμεσα την ΕΠΟ. Την επομένη του τελικού η διοίκηση της ομοσπονδίας αποφάσισε σε συνεδρίασή της να καλέσει σε απολογία τους παράγοντες του Δικεφάλου, εξετάζοντας την πιθανότητα να επιβάλει σε κάθε παίκτη του ΠΑΟΚ ποινή αποκλεισμού δύο αγωνιστικών.
Στις 30 Ιουνίου 1977 έγινε γνωστή η απόφαση της ΕΠΟ να τιμωρήσει και τους δεκαέξι παίκτες του Δικεφάλου με δύο αγωνιστικές, που αναγράφονταν στο φύλλο αγώνα, για το λόγο ότι απείχαν από την απονομή των μεταλλίων. Η τιμωρία θα ίσχυε ανά δύο παίκτες για κάθε αγωνιστική του επόμενου πρωταθλήματος, μια και δεν θα μπορούσε, φυσικά, να έχει ισχύ για όλους μαζί τους ποδοσφαιριστές. Εισηγήθηκε, δε, την έκπτωση του Γιώργου Παντελάκη, όχι μόνο από το αξίωμα του προέδρου του ΠΑΟΚ, αλλά ακόμη και από εκείνο του απλού μέλους της διοίκησης του συλλόγου (ακόμη δεν είχαν συσταθεί οι ΠΑΕ και το καθεστώς, που επικρατούσε, ήταν εκείνο του ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου).
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΑΣΕΑΔ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Ο ΠΑΟΚ προσέφυγε στο ΑΣΕΑΔ, που ασχολήθηκε με την υπόθεση στη συνεδρίαση της 18ης Ιουλίου 1977. Οι νομικοί εκπρόσωποι του ΠΑΟΚ (Βούλτσης, Θεοτάκης) υποστήριξαν ότι η απόφαση της ΕΠΟ για τιμωρία των παικτών ήταν άκυρη για το λόγο ότι δεν είχε συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία (οχτώ ψήφοι υπέρ, επτά κατά, δύο λευκά) συν το γεγονός ότι οι παίκτες δεν είχαν κληθεί καν σε απολογία. Τόνισαν ακόμη ότι δεν είχαν αυτοί την ευθύνη για τη μη προσέλευσή τους στην τελετή της απονομής, μια κι αυτή ήταν εντολή του προέδρου του συλλόγου, Γιώργου Παντελάκη, συμπληρώνοντας ότι ο τελευταίος είχε κλειδώσει την πόρτα των αποδυτηρίων. Από την άλλη, ο δικηγόρος της ΕΠΟ (Δεδούσης) είχε υποστηρίξει ότι η ομοσπονδία δεν αντιδικεί με τον ΠΑΟΚ, παρά μόνο εφάρμοσε τον κανονισμό για το παράπτωμα των ποδοσφαιριστών του.
Μια εβδομάδα αργότερα το ΑΣΕΑΔ εξέδωσε την απόφασή του, δικαιώνοντας τον ΠΑΟΚ. Ακύρωσε την απόφαση της ΕΠΟ και οι παίκτες του Δικεφάλου δεν είχαν την παραμικρή συνέπεια για τη μη παραλαβή των μεταλλίων τους.
