Η περίπτωση του Γιόνι Ότο περιτριγυρίζει στο μυαλό μου τις τελευταίες εβδομάδες και, για να είμαι ειλικρινής, με ενοχλεί ένα συγκεκριμένο γεγονός. Διακρίνω ένα συμβιβασμό από την πλευρά του ΠΑΟΚ στο γεγονός πως ο παίκτης δεν είναι ζεστός να μείνει κι άλλο στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας να επιστρέψει μετά από χρόνια στη πατρίδα του.
Από τη μία προφανώς και υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας, που σίγουρα μετράει. Και ο παίκτης και η γυναίκα του, σκέφτονται την επιστροφή.
Αυτό όμως που οφείλει να κάνει ο ΠΑΟΚ, είναι να πρεσάρει και μάλιστα σκληρά. Γιατί κακά τα ψέματα, ο ΠΑΟΚ τον επανέφερε στο επίπεδο που ήταν, ο ΠΑΟΚ έκανε υπομονή μέχρι να βρει ρυθμό, ο ΠΑΟΚ τον χρειάζεται.
Το ερωτηματικό βέβαια είναι το αν ο ΠΑΟΚ έχει την υποδομή να τον πείσει. Αν έχει τους ανθρώπους να του δώσουν να καταλάβει πως η Θεσσαλονίκη είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τόπος για να παίξει τα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Σαν να είναι όλοι συμβιβασμένοι με τα θέλω του παίκτη και της οικογένειάς του ένα πράμα.
Εν τω μεταξύ η χρησιμότητα του Ότο δεν είναι απλά τεράστια. Καλύπτει δύο θέσεις σε πολύ υψηλό επίπεδο, έχει τις παραστάσεις να ανταποκριθεί κυρίως στα μεγάλα παιχνίδια και γενικά δεν μπορείς να τον αντικαταστήσεις εύκολα.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσει ο ΠΑΟΚ, είναι πως αν τον χάσει, όχι απλά δυσκολεύει το ήδη δύσκολο καλοκαίρι που έρχεται, αλλά αυξάνονται οι πιθανότητες να μπερδευτεί πολύ το πράμα.
Γιατί αν μετρήσουμε τα όσα πρέπει να συμβούν, θα χάσουμε την μπάλα.
