Στον ένα χρόνο που βρίσκεται στις τάξεις του ΠΑΟΚ ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά, από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια. Πως γίνεται ένας ποδοσφαιριστής που αξιολογήθηκε ως παίκτης 3+ εκατομμυρίων ευρώ, να δυσκολεύεται να μπει ακόμα και σε αποστολές;
Πως γίνεται ένας παίκτης που πήρε την έγκριση από όλους για να έρθει στο Δικέφαλο να δυσκολεύεται τόσο πολύ να δώσει έστω και τα αυτονόητα στο γήπεδο και να αποτελεί τον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου σχεδόν σε κάθε παιχνίδι; Το θέμα του Φιλίπε Σοάρες ήταν πρώτα νοητικό / πνευματικό και μετά ποδοσφαιρικό.
Του πήρε χρόνο να κατέβει από το συννεφάκι στο οποίο βρισκόταν και να καταλάβει που βρίσκεται, όμως αίφνης στα τελευταία δύο ματς είδαμε τον μοντέρνο κεντρικό χαφ που ονειρεύονται όλοι.
Με πατήματα σε όλο το γήπεδο, ποιοτικές επαφές με την μπάλα, οξυδέρκεια, ενέργεια, τελειώματα, κλεψίματα, ταχύτητα σώματος και μυαλού. Δίπλα του, ο Αουγκούστο έδειχνε δύο κλάσεις καλύτερος, μαζί έφτιαξαν ένα κέντρο που ο ΠΑΟΚ είχε να δει χρόνια.
Τώρα αυτό τι ήταν; Αλήθεια ή παραίσθηση; Ο Φιλίπε Σοάρες και η αιφνίδια άνοδος του (όπως και αυτή του Ράφα Σοάρες) είναι κάτι που σε κάνει να θέλεις να τελειώσει γρήγορα το Μουντιάλ, ώστε να δεις την συνέχεια του έργου…
