Ο ΠΑΟΚ Β ξεκίνησε εντυπωσιακά το πρωτάθλημα της Super League 2 και μια από τις κεντρικές «φιγούρες» του ως τώρα στο πρωτάθλημα είναι ο Βλάντιμιρ Μπράντονιτς.
Ο Βόσνιος εξτρέμ, που άφησε τα προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν πίσω του, δίνει τη συνέντευξη της ζωής του στη FORZA, και μιλά για… όλα!
Από το ποδοσφαιρικό του ξεκίνημα στη Βοσνία, μέχρι τη μεταγραφή στον ΠΑΟΚ και φυσικά το μεγάλο όνειρο της προαγωγής στην πρώτη ομάδα!
Ο ΠΑΟΚ Β έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά το πρωτάθλημα της Super League 2, όπως και εσύ. Ποια η πρώτη σου εικόνα από την εκκίνηση της νέας σεζόν και ποιος ο μεγάλος σου στόχος;
«Φυσικά είμαι πολύ χαρούμενος για το ξεκίνημα που έχει κάνει η ομάδα στο φετινό πρωτάθλημα της Super League 2. Πετύχαμε αρκετές συνεχόμενες νίκες και ο στόχος μας είναι να συνεχίσουμε έτσι μέχρι το τέλος. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος είναι ο αντίπαλος, θέλουμε να κερδίσουμε κάθε παιχνίδι γιατί είμαστε ο ΠΑΟΚ. Μπορεί να μην μπορούμε να ανέβουμε ως ομάδα στην μεγάλη κατηγορία, αλλά πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε. Όταν βρεθούμε στην πρώτη ομάδα θα πρέπει να νικάμε συνεχώς, να είμαστε στην πρώτη θέση. Να παλεύουμε για την κάθε μπαλιά, να παλεύουμε για την ομάδα, για τον προπονητή και φυσικά για τον κόσμο της ομάδας».
Πως είναι να επιστρέφεις στην αγωνιστική δράση, μετά από μια ολόκληρη σεζόν που έμεινες εκτός λόγω τραυματισμών;
«Είχα μια πολύ δύσκολη χρονιά πέρσι. Ήμουν τραυματίας σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν, κατάφερα να επιστρέψω τον Απρίλιο. Έπαιξα δύο παιχνίδια, σκόραρα και μετά τραυματίστηκα ξανά. Ήταν δύσκολο για εμένα, και από πνευματικής άποψης αλλά το ξεπέρασα.. Όλα αυτά ανήκουν όμως στο παρελθόν, τώρα επιτέλους είμαι καλά και σωματικά και ψυχολογικά. Παίζω και ανυπομονώ για το κάθε παιχνίδι, θέλω να βοηθάω την ομάδα να κερδίζει, γιατί κι εγώ θέλω να κερδίζω. Θέλω να παλεύω για την ομάδα, να σκοράρω και στη συνέχεια να βρεθώ στη μεγάλη ομάδα. Δεν έπαιξα δύο χρόνια, αλλά δεν θα πω ότι ότι τώρα θα δείτε τον πραγματικό Μπράντονιτς. Έχετε να δείτε περισσότερα πράγματα από μένα».
Πως βίωσες την υποστήριξη ολόκληρου του κλαμπ, αυτό το δύσκολο διάστημα για εσένα;
«Προσπαθούσαμε να βρούμε τον τρόπο να διορθώσουμε το πρόγραμμα. Όλοι οι άνθρωποι της ομάδας ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, έκανα αποθεραπεία και με την πρώτη ομάδα. Μάλιστα με έστειλαν στη Σερβία για την αποκατάσταση μου. Βέβαια ήμουν άτυχος, γιατί μόλις γύρισα έπαθα άλλων τραυματισμό. Όλα αυτά είναι στο παρελθόν πλέον. Είμαι καλά και έμαθα να μην τα παρατάω ποτέ. Νομίζω ότι το πιο δυνατό μου χαρακτηριστικό είναι αυτό».
Ποια είναι η σχέση σου με τον Πάμπλο Γκαρσία και πως είναι να δουλεύεις υπό τις οδηγίες του;
«Ξέρουμε ότι ήταν ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής που έπαιξε στη Ρεάλ Μαδρίτης, στην Μίλαν και φυσικά στον ΠΑΟΚ. Επίσης είναι ένας εξαιρετικός προπονητής που μπορείς να μάθεις πολλά από αυτόν, καθώς έχει παραστάσεις και εμπειρίες από το υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου. Σε κάθε προπόνηση, σε κάθε παιχνίδι προσπαθώ να μαθαίνω κάτι από αυτόν. Πρόκειται για έναν θρύλο».
Στην ενδοοικογενειακή… μάχη αναφορικά με το σκοράρισμα, πηγαίνεις χέρι- χέρι με τον Στέφανο Τζίμα. Ποιες οι εντυπώσεις σου από τον νεαρό συμπαίκτη σου;
«Ο Στέφανος είναι ένα πάρα πολύ καλό παιδί και απίστευτα ταλαντούχος. Είναι επίσης ταπεινός, σκοράρει και δεν ακούς την φωνή του. Ελπίζω πως θα συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και ότι του χρόνου θα βρεθεί στην πρώτη ομάδα. Είναι μόλις 16 ετών και είναι πολύ καλό για τον ίδιο που υπάρχει ένα πρότζεκτ όπως ο ΠΑΟΚ Β για να αναπτυχθεί και να δείξει το ταλέντο του. Ελπίζω να κάνει μεγάλη καριέρα, γιατί το αξίζει».
Δύο παιδιά που πέρσι αγωνιζόντουσαν στη δεύτερη ομάδα, ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης και ο Μάριος Τσαούσης, βρίσκονται πλέον στην πρώτη ομάδα. Δίνει ένα έξτρα κίνητρο να βλέπεις κάτι τέτοιο;
«Θέλω να ακολουθήσω τα βήματα τους και να βρεθώ κι εγώ στην πρώτη ομάδα. Είναι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές. Στον ΠΑΟΚ Β έχουμε μια καλή και νεανική ομάδα με πλούσιο ταλέντο και πιστεύω πως αρκετοί θα βρεθούν στην πρώτη ομάδα τα επόμενα χρόνια. Η ομάδα είναι μια οικογένεια. Είμαστε χαρούμενοι για τα παιδιά που ανέβηκαν στην πρώτη ομάδα, πέρσι παίζαμε μαζί και φέτος του βλέπω να πρωταγωνιστούν στην πρώτη ομάδα και στο υψηλότερο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Κουλιεράκης κατάφερε μάλιστα να βρεθεί και στην Εθνική Ελλάδας. Όλη αυτή η εξέλιξη μου δίνει κίνητρο, για να φτάσω εγώ σε ένα ανάλογο επίπεδο».
Ποιο είναι το μεγάλο σου όνειρο;
«Ο μεγάλος μου στόχος είναι να βρεθώ στην πρώτη ομάδα. Το όνειρο μου είναι να παίξω στην Τούμπα, να πανηγυρίσω με τους οπαδούς μας και να κατακτήσω με την ομάδα πρωταθλήματα και Κύπελλα».
Πως ήρθε η πρώτη σου επαφή με το ποδόσφαιρο;
«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από τα έξι μου χρόνια και τότε ένας ξάδερφος μου είχε προτείνει να πάω σε μια ακαδημία. Έμεινα εκεί μέχρι τα δέκα μου χρόνια, και έφτασα να αγωνίζομαι σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας. Από την πρώτη στιγμή το όνειρο μου ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, να βρεθώ στην Ευρώπη και να παίξω σε υψηλό επίπεδο. Ο πρώτος μου στόχος είναι φυσικά να παίξω στη μεγάλη ομάδα του ΠΑΟΚ και κάποια στιγμή και στην Εθνική μου. Ελπίζω ότι θα το καταφέρω, αρκεί πρώτα να είμαι υγιής».
Θυμάσαι τι σκέφτηκες όταν έμαθες για πρώτη φορά για το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ;
«Φυσικά! Σκέφτηκα ότι ζω ένα όνειρο! Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όταν ήρθα εδώ κατάλαβα πως όλο αυτό είναι αληθινό, πως είμαι πλέον ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ». Τα προηγούμενα χρόνια αγωνίστηκε στην ομάδα o συμπατριώτης σου, ο Ζλάταν Μουσλίμοβιτς. Είχες την ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του;
«Φυσικά και γνωρίζω τον Ζλάταν Μουσλίμοβιτς. Δυστυχώς όταν είχε επισκεφθεί την προπόνηση του ΠΑΟΚ Β, εγώ βρισκόμουν σε διαδικασία αποθεραπείας και δεν κατάφερα να τον γνωρίσω. Αλλά ξέρω τι έκανε με τον ΠΑΟΚ και θα ήθελα να πετύχω κι εγώ μεγάλα πράγματα».
Πως ήταν η προσαρμογή σου στην Ελλάδα;
«Η προσαρμογή μου στην Ελλάδα ήταν καλή. Μπορεί να βρισκόμουν σε ένα νέο περιβάλλον μακριά από την πατρίδα και την οικογένεια μου, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό για κάποιον που θέλει να κάνει καριέρα στο ποδόσφαιρο. Σκέψου ότι στα επτά μου χρόνια είχα αναγκαστεί να μετακομίσω σε άλλη πόλη, περίπου τεσσεράμισι ώρες μακριά από την οικογένεια μου. Οι γονείς μου ήξεραν ότι αυτό είναι το όνειρο μου και με υποστήριξαν από την πρώτη στιγμή. Όταν θες να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ξέρεις ότι πρέπει να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω σου, ότι θα στερηθείς και θα θυσιάσεις κάποια πράγματα».
Υπήρξαν κάποιοι συμπαίκτες σου που σε βοήθησαν αυτό το πρώτο διάστημα;
«Όταν πρωτοήλθα στην ομάδα είχα τους Αντρίγια Ζίβκοβιτς, Ζίβκο Ζίβκοβιτς και Αντόνιο Τσόλακ, με τους οποίους μιλάμε την ίδια γλώσσα. Και οι τρεις με βοήθησαν αρκετά, τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Επίσης έχω πολύ καλή σχέση και με τον Ίβο Μάροβιτς που είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας και ένα πολύ καλό παιδί».
Ποια η γνώμη σου ποδοσφαιρικά για τον Αντρίγια, μιας και αγωνίζεστε στην ίδια θέση;
«Τι μπορώ να πω για τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς; Είναι ένας τρομερός ποδοσφαιριστής, το είδαμε και στο Μουντιάλ. Πήγαινα ακόμα σχολείο όταν διάβαζα για αυτόν, και τον έβλεπα να παίζει στην Μπενφίκα και τώρα είναι φίλος μου! Πρόκειται για τον Σέρβο Μέσι».
Ποιες η πρώτες σου εντυπώσεις από τη ζωή στην πόλη;
«Είναι μια τρομερή πόλη, παίζω σε μια μεγάλη ομάδα με απίθανους οπαδούς. Όλα είναι υπέροχα και πιστεύω πως μπορώ να μείνω εδώ για όλη μου τη ζωή. Δεν μπορώ να ξεχάσω όταν κερδίσαμε το Κύπελλο το 2021. Όταν επιστρέψαμε εδώ στη Θεσσαλονίκη βίωσα μια τρέλα από τους φιλάθλους. Κάναμε να φτάσουμε από το αεροδρόμιο στο Μακεδονία Παλάς περίπου τρεισήμισι ώρες. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ακόμη έχω τα video στο κινητό μου».
Πως πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις μαθήματα ελληνικών;
«Πήρα την απόφαση να ξεκινήσω μαθήματα ελληνικών καθώς είμαι ήδη στη χώρα δύο χρόνια και έχω συμβόλαιο για ακόμα δύο χρόνια. Επιπλέον μου αρέσει πολύ η Ελλάδα και η ιστορία της, οπότε ήταν κι αυτό ένα κίνητρο. Φυσικά είναι μια δύσκολη γλώσσα, ίσως μοιάζουν με τα… κινέζικα».
Εντόπισες διαφορές στο επίπεδο του ελληνικού και του βοσνιακού ποδοσφαίρου;
«Το επίπεδο του ελληνικό ποδοσφαίρου είναι ανώτερο από αυτό του βοσνιακού. Τα γήπεδα, οι εγκαταστάσεις, ακόμα και η τακτική προσέγγιση εδώ είναι σε ανώτερο επίπεδο, σε σχέση με αυτά που είχα συναντήσει στην πατρίδα μου».
Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Στον ελεύθερο μου χρόνο θέλω να χαλαρώνω με τους φίλους μου μέσα στην ομάδα, ή να μιλάω με την οικογένεια μου στη Βοσνία. Επίσης, θα ασχοληθώ λίγο και με τα video games. Επίσης προπονούμαι ατομικά τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα, καθώς δεν θέλω να επανέλθουν τα προβλήματα τραυματισμών που με ταλαιπώρησαν τα προηγούμενα χρόνια».
