Όλο αυτό που ο ίδιος ο Λουτσέσκου αποκαλεί “σύστημα”, κι ας το υιοθετήσουμε για την οικονομία της συζήτησης, δεν μπορεί να φανταστεί κανείς τί ζημιά προκαλεί στην ίδια τη χώρα και τους θεσμούς της.
Πραγματικά έχω μια απορία: Ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά όλους τους θεσμούς, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, όταν έχεις για παράδειγμα έναν προπονητή, που πιάνει με επιθετικό ύφος, σε κοινή θέση από τον λαιμό έναν αστυνομικό και δεν ασχολείται κανείς, ούτε ζητάει κανείς να τιμωρηθεί, κι όταν έχεις έναν προπονητή που κατεβαίνει από ένα λεωφορείο και τρέχει, και κινητοποιούνται όλοι και όλα για να τιμωρηθεί.
Πραγματικά ψάχνω την απάντηση.
Σε μια χώρα που μεγαλώνουμε παιδιά, έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε ότι υπάρχουν θεσμοί που μας προστατεύουν και εγγυώνται την κανονικότητα της κοινωνίας. Είναι αυτό που όλοι μας έχουμε πρωτίστως ανάγκη.
Δεν θέλω να μπω στην ουσία της υπόθεσης, είναι αστείο από μόνο του, από την ώρα που τιμωρείται κάποιος που δεν είναι εκεί (!) κι από την ώρα που τιμωρείται κάποιος για εξύβριση, με μοναδικό στοιχείο ένα μονταρισμένο βίντεο, το οποίο δεν έχει ήχο!
Θα ήθελα να ρωτήσω, τί συναισθήματα προκαλούνται στον οποιονδήποτε σώφρονα άνθρωπο, κι όχι έναν φανατισμένο οπαδό, όταν βλέπει μια τόσο κραυγαλέας διαφορετικότητα στην προσέγγιση καταστάσεων, που φαίνονται παρόμοιες;
Και φυσικά μέσα στους “θεσμούς” βάζω και τα μέσα ενημέρωσης που υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι ελεγκτής της εξουσίας και σε πολλές περιπτώσεις ένα στήριγμα για τους πολίτες.
Το ποδόσφαιρο είναι χρήσιμο ακόμη και σ΄ αυτούς που το αντιπαθούν, γιατί μας βοηθάει όλους να καταλάβουμε που ζούμε.
Κι αυτό καμιά φορά είναι που μας τρομάζει…
