Μπορεί να έχουν περάσει 28 χρόνια αλλά κανείς δεν ξεχνάει εκείνες τις υπέροχες στιγμές. Από την πορεία, την εκστρατεία του κόσμου, την προσμονή, τη διακοπή, το κάθε καλάθι, την στέψη, την αποθέωση…
Η Γενεύη θα είναι για πάντα η πιο αναγνωρίσιμη πόλη της Ελβετίας για τους 35 και άνω «ασπρόμαυρους» φιλάθλους, άλλωστε το λέει και το σύνθημα: «Και ο λαός μας θα χορεύει όπως το ’91 στη Γενεύη»!
Η «απόβαση» των χιλιάδων ΠΑΟΚτσήδων, με αεροπλάνα, τρένα και… βαπόρια, σε μια γενικά φιλήσυχη πόλη, όπου σε μαγεύει η λίμνη της, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, ήταν κάτι το μοναδικό. Θα μπορούσαν να γραφτούν ολόκληροι τόμοι για την ασπρόμαυρη λαοθάλασσα, γύρω από εκείνη την ιστορική κι αξέχαστη βραδιά.
Η ελβετική πόλη είχε κατακλυστεί εκείνη τη μέρα, πριν από 28 χρόνια, από χιλιάδες Έλληνες. Τα λεωφορεία της «ασπρόμαυρης» εκστρατείας από την Θεσσαλονίκη κατέφθαναν το ένα μετά το άλλο. Είναι η εποχή που εμφανίζονται οι «Μακεδόνες», που στέλνουν εκατοντάδες κόσμο με λεωφορεία και αεροπλάνα, ενώ στο οπαδικό κίνημα του ΠΑΟΚ ακόμα μεσουρανούσαν ο Μάκης Μαυρομιχάλης (Μανάβης), ο Νίκος Νάτσιος (Νικόλας), με τον δεύτερο να έχει μείνει στην ιστορία για την είσοδο του στον αγωνιστικό χώρο του «Πατινουάρ ντε Βερνέ» στη διάρκεια της μεγάλης διακοπής.
Όλοι όσοι ήταν εκεί θυμούνται τη διακοπή μα πιο πολύ αυτό που έχει μείνει στο μυαλό όλων όσων βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στη Γενεύη είναι η στιγμή που από τα χέρια του Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς η πορσελάνινη κούπα περνούσε σε αυτά του Παναγιώτη Φασούλα. Το ελληνικό μπάσκετ χρειάστηκε να περιμένει 23 χρόνια, μετά το θρίαμβο της ΑΕΚ το 1968, για να πανηγυρίσει, στις 26 Μαρτίου του 1991, την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ απέναντι στην Σαραγόσα. Ο Άρης είχε φάει τα μούτρα του σε τρεις ισάριθμες παρουσίες σε φάιναλ φορ και κάπως έτσι άρχισε να ανατέλλει η κυριαρχία του «Δικεφάλου», που τον επόμενο χρόνο στέφθηκε πρωταθλητής..
Στον αξέχαστο τελικό ο Νίκος Σταυρόπουλος πέτυχε τους πρώτους πόντους του ΠΑΟΚ στον τελικό και ο Κεν Μπάρλοου τους τελευταίους διαμορφώνοντας το 76-72, ενώ ο Μπάνε Πρέλεβιτς μπορεί να ήταν άστοχος (3/10 τρίποντα), αλλά με 31π. ήταν ο πρώτος σκόρερ.
Με το σκορ στο 41-41 το διαιτητικό δίδυμο, Τζέραρντ – Κατσάρο, χρέωσε με 4ο φάουλ τον Φασούλα και εκεί σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη διακοπή, με τον Νίκο Βεζυρτζή να αρπάζει το μικρόφωνο και να ζητάει από τον κόσμο της ομάδας να ηρεμήσει για να συνεχιστεί ο τελικός. Κάπως έτσι φτάσαμε στα τελευταία δραματικά δευτερόλεπτα. Οι Ισπανοί έκαναν φάουλ στον Πρέλεβιτς, αλλά ένας φίλος του ΠΑΟΚ μπήκε στο παρκέ πανηγυρίζοντας, για να φύγει… κλοτσηδόν (η κλωτσιά έμεινε στην ιστορία ως… «Ευρωκλότσος») από τον Ντράγκαν Σάκοτα!
Ο «Δικέφαλος» εκείνο το βράδυ στο «Πατινουάρ ντε Βερνέ» της Γενεύης είχε τον Ντράγκαν Σάκοτα στον πάγκο του, ενώ έπαιξαν οι: Πρέλεβιτς 31, Μπάρλοου 20, Σταυρόπουλος 15, Φασούλας 7, Ιωάννου 3, Μακαράς, Παπαχρόνης και Μπουντούρης.
ΤΑ ΘΕΜΕΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΑΛΑΤΑΚΙ»
Οι αφανείς ήρωες της κούπας
Την ώρα που οι παίκτες γιόρταζαν την πρόκριση στον τελικό, σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο της παλιάς κοπής ρωσικού κλειστού της Ντινάμο Μόσχας, διακρινόντουσαν τρεις φιγούρες με κατεβασμένα τα κεφάλια. Η διοικητική τριανδρία του μπασκετικού ΠΑΟΚ, Βεζυρτζής – Κατσαρής – Πανελούδης, προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τις στιγμές. Τα όνειρα, η προσπάθεια, τα έξοδα, δεν είχαν πάει χαμένα…
Επίσης, οι τότε ηγέτες δεν έχασαν την ευκαιρία να βάλουν τα «θεμέλια» για την κατασκευή του «ασπρόμαυρου παλατιού» στην Πυλαία. Μεταξύ «τύρου και αχλαδιού», δίπλα στη λίμνη της Γενεύης, ο Νίκος Βεζυρτζής, σχεδόν ανάγκασε την τότε υφυπουργό Αθλητισμού, Φάνη Πάλλη Πετραλιά, να πει το «ναι» για την κατασκευή του ιδιόκτητου κλειστού γηπέδου του ΠΑΟΚ.
«Βασιλιάς» σ’ ένα… παγοδρόμιο!
Αν ποτέ βρεθείτε στη Γενεύη αξίζει να κάνετε μια βόλτα από το «Πατινουάρ ντε Βερνέ», θα ξυπνήσουν ευχάριστες αναμνήσεις.
Ο «Δικέφαλος» έγινε «βασιλιάς της Ευρώπης» σ’ ένα παλιό παγοδρόμιο το «Πατινουάρ ντε Βερνέ». Στα γαλλικά «Patinoire» σημαίνει «παγοδρόμιο» και στη γαλλόφωνη πλευρά της Ελβετίας, όπου το βράδυ της 26ης Μαρτίου του 1991 έγινε η στέψη των «ασπρόμαυρων» και η αγόρευση τους σε «Κυπελλούχους Ευρώπης», εκείνο το παγοδρόμιο αναγορεύτηκε σε τόπο ιερό για τους φίλους του «Δικεφάλου», εκεί όπου είδαν την ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα, κόντρα σ’ όλα τα προγνωστικά, να επικρατεί της Σαραγόσα με 76-72 σ.
Η επιλογή της ΦΙΜΠΑ ήταν να φιλοξενηθεί ο τελικός του κυπέλλου κυπελλούχων όχι σε κανονικό γήπεδο μπάσκετ, αλλά σ’ ένα παγοδρόμιο, το οποίο αποτελεί μέρος των αθλητικών εγκαταστάσεων της πόλης της Γενεύης, στο αθλητικό κέντρο Vernets. Χτίστηκε το 1959 και ανακαινίστηκε το 2009, ανεβάζοντας από 6.400 σε 7.202 τις θέσεις του, έχοντας φιλοξενήσει στο παρελθόν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τζούντο (1963) και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κέρλινγκ (1993). Ήταν δε, το δεύτερο μεγάλο μπασκετικό ραντεβού, μετά τον αγώνα μεταξύ της ευρωπαϊκής μικτής ομάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών στις 19 Ιουνίου του 1972, για τον εορτασμό των 40 ετών από την ίδρυση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας.
Κι αυτή η εικόνα ενός παγοδρόμιου να μετατρέπεται σε γήπεδο μπάσκετ, έστω και για έναν τελικό, ήταν πρωτόγνωρη. Μια εικόνα την οποία οι κάτοικοι της Γενεύης δεν την έχουν ξαναδεί από το 2008 και μετά. Σήμερα στο αθλητικό κέντρο της πόλης φιλοξενούνται πλέον κυρίως αγώνες χόκεϊ επί πάγου, μάλιστα το «Πατινουάρ ντε Βερνέ» αποτελεί την έδρα της ομάδας χόκεϊ επί πάγου «Genève-Servette». Το 2013 είχε μετατραπεί σε κλειστό γήπεδο ποδοσφαίρου και μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, βετεράνοι όπως ο Πιρές, ο Σέριγχαμ, ο Βιεϊρά κ.α.
ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΕΙΣ
Το ελληνικό δαιμόνιο λειτούργησε και «έπιασε στον ύπνο» τους ανυποψίαστους Ελβετούς διοργανωτές. Με δύο διαπιστεύσεις κατάφεραν και μπήκαν στο «Πατινουάρ ντε Βερνέ» πάνω από 400 άτομα.
ΜΠΑΡΛΟΟΥ
Στη Γενεύη βρέθηκαν οι οικογένειες των παικτών. Ήταν εκεί ο μόλις 40 ημερών Κέσλεϊ Μπάρλοου, που σήμερα παίζει επαγγελματικά μπάσκετ, με τη μητέρα του να ταξιδεύει κατευθείαν από τις ΗΠΑ.
